什么代有这样一句名言人固有一死 或重于泰山 或轻于鸿毛hy5hyhyhyhg656666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666

什么代有这样一句名言人固有一死 或重于泰山 或轻于鸿毛hy5hyhyhyhg656666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666
什么代有这样一句名言人固有一死 或重于泰山 或轻于鸿毛
hy5hyhyhyhg6566666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666yyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyy

什么代有这样一句名言人固有一死 或重于泰山 或轻于鸿毛hy5hyhyhyhg656666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666
【出处】：汉·司马迁
人固有一死,或重于泰山,或轻于鸿毛,用之所趋异也
原文：
太史公牛马走司马迁再拜言.
少卿足下：曩者辱赐书,教以慎于接物,推贤进士为务,意气勤勤恳恳,若望仆不相师,而用流俗人之言.仆非敢如此也.虽罢驽,亦尝侧闻长者遗风矣.顾自以为身残处秽,动而见尤,欲益反损,是以抑郁而无谁语.谚曰：“谁为为之?孰令听之?”盖钟子期死,伯牙终身不复鼓琴.何则?士为知己用,女为悦己容.若仆大质已亏缺,虽材怀随和,行若由夷,终不可以为荣,适足以发笑而自点耳.
书辞宜答,会东从上来,又迫贱事,相见日浅,卒卒无须臾之间得竭指意.今少卿抱不测之罪,涉旬月,迫季冬,仆又薄从上上雍,恐卒然不可讳.是仆终已不得舒愤懑以晓左右,则长逝者魂魄私恨无穷.请略陈固陋.阙然不报,幸勿过.
仆闻之,修身者智之府也,爱施者仁之端也,取予者义之符也,耻辱者勇之决也,立名者行之极也.士有此五者,然后可以托于世,列于君子之林矣.故祸莫憯于欲利,悲莫痛于伤心,行莫丑于辱先,而诟莫大于宫刑.刑余之人,无所比数,非一世也,所从来远矣.昔卫灵公与雍渠载,孔子适陈；商鞅因景监见,赵良寒心；同子参乘,爰丝变色：自古而耻之.夫中材之人,事关于宦竖,莫不伤气,况忼慨之士乎!如今朝虽乏人,奈何令刀锯之余荐天下豪隽哉!仆赖先人绪业,得待罪辇毂下,二十余年矣.所以自惟：上之,不能纳忠效信,有奇策材力之誉,自结明主；次之,又不能拾遗补阙,招贤进能,显岩穴之士；外之,不能备行伍,攻城野战,有斩将搴旗之功；下之,不能累日积劳,取尊官厚禄,以为宗族交游光宠.四者无一遂,苟合取容,无所短长之效,可见于此矣.乡者,仆亦尝厕下大夫之列,陪外廷末议.不以此时引维纲,尽思虑,今已亏形为扫除之隶,在闒茸之中,乃欲昂首信眉,论列是非,不亦轻朝廷,羞当世之士邪!嗟乎!嗟乎!如仆,尚何言哉!尚何言哉!
且事本末未易明也.仆少负不羁之才,长无乡曲之誉,主上幸以先人之故,使得奉薄伎,出入周卫之中.仆以为戴盆何以望天,故绝宾客之知,忘室家之业,日夜思竭其不肖之材力,务壹心营职,以求亲媚于主上.而事乃有大谬不然者.夫仆与李陵俱居门下,素非相善也,趣舍异路,未尝衔杯酒接殷勤之欢.然仆观其为人自奇士,事亲孝,与士信,临财廉,取予义,分别有让,恭俭下人,常思奋不顾身以徇国家之急.其素所畜积也,仆以为有国士之风.夫人臣出万死不顾一生之计,赴公家之难,斯已奇矣.今举事壹不当,而全躯保妻子之臣随而媒孽其短,仆诚私心痛之.且李陵提步卒不满五千,深践戎马之地,足历王庭,垂饵虎口,横挑强胡,昂亿万之师,与单于连战十余日,所杀过当.虏救死扶伤不给,旃裘之君长咸震怖,乃悉征左右贤王,举引弓之民,一国共攻而围之.转斗千里,矢尽道穷,救兵不至,士卒死伤如积.然李陵一呼劳军,士无不起,躬流涕,沫血饮泣,张空弮,冒白刃,北首争死敌.陵未没时,使有来报,汉公卿王侯皆奉觞上寿.后数日,陵败书闻,主上为之食不甘味,听朝不怡.大臣忧惧,不知所出.仆窃不自料其卑贱,见主上惨凄怛悼,诚欲效其款款之愚,以为李陵素与士大夫绝甘分少,能得人之死力,虽古名将不过也.身虽陷败彼,彼观其意,且欲得其当而报汉.事已无可奈何,其所摧败,功亦足以暴于天下.仆怀欲陈之,而未有路.适会召问,即以此指推言陵功,欲以广主上之意,塞睚眦之辞.未能尽明,明主不深晓,以为仆沮贰师,而为李陵游说,遂下于理.拳拳之忠,终不能自列.因为诬上,卒从吏议.家贫,财赂不足以自赎,交游莫救,左右亲近不为壹言.身非木石,独与法吏为伍,深幽囹圄之中,谁可告愬者!此正少卿所亲见,仆行事岂不然邪?李陵既生降,颓其家声,而仆又茸之蚕室,重为天下观笑.悲夫!悲夫!
事未易一二为俗人言也.仆之先非有剖符丹书之功,文史星历,近乎卜祝之间,固主上所戏弄,倡优畜之,流俗之所轻也.假令仆伏法受诛,若九牛亡一毛,与蝼蚁何异?而世又不与能死节者比,特以为智穷罪极,不能自免,卒就死耳.何也?素所自树立使然也.人固有一死,或重于泰山,或轻于鸿毛,用之所趋异也.太上不辱先,其次不辱身,其次不辱理色,其次不辱辞令,其次诎体受辱,其次易服受辱,其次关木索、被棰楚受辱,其次剔毛发、婴金铁受辱,其次毁肌肤、断肢体受辱,最下腐刑极矣!传曰“刑不上大夫.”此言士节不可不勉励也.猛虎在深山,百兽震恐,及在槛阱之中,摇尾而求食,积威约之渐也.故士有画地为牢,势可不入；削木为吏,议不可对,定计于鲜也.今交手足,受木索,暴肌肤,受榜棰,幽于圜墙之中,当此之时,见狱吏则头枪地,视徒隶则心惕息.何者?积威约之势也.及已至是,言不辱者,所谓强颜耳,曷足贵乎!且西伯,伯也,拘于羑里；李斯,相也,具于五刑；淮阴,王也,受械于陈；彭越、张敖,南乡称孤,系狱抵罪；绛侯诛诸吕,权倾五伯,囚于请室；魏其,大将也,衣赭衣,关三木；季布为朱家钳奴；灌夫受辱于居室.此人皆身至王侯将相,声闻邻国,及罪至罔加,不能引决自裁.在尘埃之中,古今一体,安在其不辱也?由此言之,勇怯,势也；强弱,形也.审矣,何足怪乎?且人不能早自裁绳墨之外,已稍陵迟,至于鞭棰之间,乃欲引节,斯不亦远乎!古人所以重施刑于大夫者,殆为此也.
夫人情莫不贪生恶死,念父母,顾妻子,至激于义理者不然,乃有不得已也.今仆不幸,早失父母,无兄弟之亲,独身孤立,少卿视仆于妻子何如哉?且勇者不必死节,怯夫慕义,何处不勉焉!仆虽怯懦,欲苟活,亦颇识去就之分矣,何至自沉溺累绁之辱哉!且夫臧获婢妾,犹能引决,况若仆之不得已乎?所以隐忍苟活,幽于粪土之中而不辞者,恨私心有所不尽,鄙陋没世,而文采不表于后也.
古者富贵而名摩灭,不可胜记,唯倜傥非常之人称焉.盖文王拘而演《周易》；仲尼厄而作《春秋》；屈原放逐,乃赋《离骚》；左丘失明,厥有《国语》；孙子膑脚,《兵法》修列；不韦迁蜀,世传《吕览》；韩非囚秦,《说难》《孤愤》；《诗》三百篇,大底贤圣发愤之所为作也.此人皆意有所郁结,不得通其道,故述往事,思来者.乃如左丘明无目,孙子断足,终不可用,退而论书策,以舒其愤,思垂空文以自见.
仆窃不逊,近自托于无能之辞,网罗天下放失旧闻,略考其行事,综其终始,稽其成败兴坏之纪,上计轩辕,下至于兹,为十表,本纪十二,书八章,世家三十,列传七十,凡百三十篇.亦欲以究天人之际,通古今之变,成一家之言.草创未就,会遭此祸,惜其不成,是以就极刑而无愠色.仆诚已著此书,藏之名山,传之其人,通邑大都,则仆偿前辱之责,虽万被戮,岂有悔哉!然此可为智者道,难为俗人言也.
且负下未易居,下流多谤议.仆以口语遇遭此祸,重为乡党戮笑,以污辱先人,亦何面目复上父母之丘墓乎?虽累百世,垢弥甚耳!是以肠一日而九回,居则忽忽若有所亡,出则不知其所往.每念斯耻,汗未尝不发背沾衣也!身直为闺合之臣,宁得自引深藏于岩穴邪!故且从俗浮沉,与时俯仰,以通其狂惑.今少卿乃教之以推贤进士,无乃与仆私心剌谬乎?今虽欲自雕瑑,曼辞以自饰,无益于俗,不信,适足取辱耳.要之,死日然后是非乃定.书不能尽意,略陈固陋.谨再拜.

西汉，司马迁的名言

西汉著名史学家、文学家和思想家司马迁

11111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111...

全部展开

11111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111

收起

司马迁 <也就是说这句话的人>（公元前145年—公元前90年）西汉史学家、文学家。字子长，左冯翊夏阳（今陕西韩城西南）人。

司马迁的名言